Zegarowe wskazówki, bezustannie kręcąc się po swoim cyferblacie, zdołały – wbrew powszechnemu zasmuceniu – wtrącić okres letniej beztroski do kalendarzowego archiwum. Wobec takiej oziębłej perspektywy, naturalny odruch wyzwala nieodpartą chęć wykrzesania akcentów wakacyjnego relaksu. W zaistniałej sytuacji, panaceum okazało się wrotowisko, które skupiając „kwiatkowe” grono ambitnie realizowało swoją rekreacyjną misję w pierwszą wrześniową sobotę. Prezentowane techniki „wrotkowania” wykazywały różną skuteczność, wywołując jazdę płynną, chwilowo płynną, albo punktową, czyli bez żadnego przemieszczenia. Wrotowisko prowokowało do kontrolowanych bardziej lub mniej ruchów, których wektory prędkości obierały różne kierunki i eskortowały kończyny wraz z całą resztą do rozmaitych pozycji – nierzadko idealnie horyzontalnych. Obracające się kółka wrotek napędzane były nie tylko siłą mięśni, ale również młodzieńczym entuzjazmem i witalnością, a wyzwalany przy tym dynamizm niejednokrotnie sięgał zenitu. Przepełniona energią akcja podsycana była na bieżąco grillowymi specjałami, eskalując dodatkowo wszechobecny wigor. Familijnej atmosferze, wykreowanej za pośrednictwem wrotowiska, bezustannie asystowało wrażenie, że w obliczu tak wielkich fal emocji nawet bezduszne wskazówki zegara zastygały momentami w bezruchu.
